Bundan yıllar yıllar önce (başlangıcı 1900’e dayanır) Fransa’da ortaya çıkmış bir rehberdir aslında kendisi. Tamamen Fransa’daki tır ve kamyon şöferleri için düşünülmüştür, sürücülerin yolculukları boyunca ihtiyaç duyacakları otelleri, tuvaletleri, pubları gösteren bir rehber kıvamındadır. Fakat efsane “Andre Michelin” in (Michelin lastiklerinin kurucusu) bu kulübe başkan olmasıyla başlar.

Esasen bu durum tamamen bir pazarlama taktiğine dayanmaktadır; sürücülere yol üzerinde gidilecek, görülecek yerler tanıtılacak insanlar karayolu seyehatine yöneldikçe de arabaların lastikleri aşınacak ve Michelin daha fazla lastik satacaktır.

Michelin Guide, Andre Michelin’in başkanlığıyla beraber Fransa’da çeşitli kentlerdeki restorantlara yıldızlar vermeye başlamış böylece bugün dünyada kapış kapış satılan prestijli bir rehberin haline gelmiştir.

Yıldızlar üç kategoriden oluşmaktadır. En yükseği 3 yıldız. İşte onu almak bayağı bir zordur. Bu 3 yıldızın 3’üne birden sahip olmak isteyen restoranlarda tüm detaylar kusurusuz olmalıdır, örneğin personel kalitesinden kullandıkları malzemeye ve hatta masa örtüsüne kadar her şey en uç noktalarda olmalıdır (lezzetin yanında tabi). 3 yıldız alabilen restoranların bir diğer özelliği de güçlü bir içki menüsünden oluşmalarıdır. Şarap mahzenlerinde bir şişe şaraba çuvalla para dökücek müşterilerinin de talebini karşılayacak cinsten şaraplar olmalıdır. Yani anlıyacağınız 3 yıldız alabilmek çok ciddi bir maliyete sebep olur.

Aslında 3 yıldıza sahip olduktan sonra da restorant ve şefler için her şeyin çokta güzel gittiğini söyleyemeyiz çünkü yaşadıkları yıldız kaybetme korkusu ciddi boyuttadır. Hatta yıldız kaybedip tahtlarını kaptıran şefler arasından intihar edenler dahi olmuştur. Yani Michelin yıldızları için gastronomi dünyasının Oscar’ı denilebilir.

Restoranlara teftişe giden müfettişlerden ilk beklenen unsur gizliliği korumalarıdır. Gizlilik çemberini bozduğu halde müfettiş kulüpteki işindende olmaktadır. Her şeyde mükemmeliyetçilik, sürdürebilirlilik aranmaktadır. Hataya asla yer yoktur. Okuduğum bir örneği verebilirm; Londra’da bir şef restoranını açarken eş zamanlı olarak bir tane de New York’ta restoran açıyor fakat sene sonunda New York’taki şube 2 yıldızla ödüllendiriliyor. Neden 3 yıldız alınmadığı sorulduğunda ise gösterilen gerekçelerden biri kusursuzu aradıklarının tam bir göstergesi; Sene içerisinde dört defa teftişe gelenler her defasında ‘Şeftalili IceTea’ sipariş ediyor ve üç defasında limon ile, bir defasında lime ile gelen bu IceTea devamlılığı bozduğundan restorana bir yıldız kaybettiriyor.

Disiplin, mükemmeliyetçilik, çalışkanlık ırklarının belirgin özellikleri olduğundan şu an dünyada en fazla michelin yıldızına sahip ülke Japonya’dır. Özellikle Tokyo için Dünya’nın gastronomi merkezi diyebiliriz. Fakat Asya mutfağının bu kadar popüler hale gelmesinde Amerikalıların payıda yadsınamaz. Amerikalılar zengin bir mutfak kültürüne sahip olmadığından Asya mutfağına duydukları hayranlıkla mutfağın daha devleşmesini sağlamışlardır.

Mükemmeliyetçilik, kalite, lüks, devamlılık, detaycılıkta Japon ırkıyla birleşince İngiltere ve Fransa’nın toplamından daha fazla yıldıza sahip olan Japon mutfağı şu an kendisine yapılan tüm övgüleri hakeder konumdadır. Üstelik dünyanın en iyi Japon restoranları sıralamasında ilk 10 tane restorandan yalnızca 2 tanesi Japonya’da bulunmaktadır. Yani mutfaklarını başka bir ülkeye taşırken hizmet ve kalitesinide beraberinde getirmektedirler.